5550: Wijnbouw in Europa

Wijn is een alcoholische drank die ontstaat door het vergisten van het sap van druiven.
Men onderscheid rode, witte en rosé wijn die weer droog tot zoet kunnen zijn en eventueel mousserend.
Wijnbouw vindt plaats in wijnstreken verspreid over de wereld in gematigde klimaatzones. Frankrijk en Italië zijn veruit de grootste wijnproducenten van de wereld, gevolgd door Spanje. Ook Nederland heeft een weliswaar kleine, maar groeiende wijnbouw.

Geschiedenis

De wilde wijnstok, Vitis vinifera, komt uit de Kaukasus. In 8000 jaar oude potscherven uit Georgie, werden resten van wijn, met name wijnsteenzuur, aangetroffen.
Circa 2000 jaar v.Chr. bereikte de druivenstok Griekenland en vanaf circa 1000 v.Chr. waren de Etrusken actief in het maken van wijn. De Romeinen ontwikkelden en verspreidden het verder naar de rest van Europa.
Tot in de 17e eeuw werd hoofdzakelijk jonge wijn gedronken. Door het gebruik van kurk werd het later mogelijk wijn langer in flessen te bewaren en verder te laten rijpen.
Eind 19e eeuw verspreidt de wijnbouw zich ook naar de nieuwe wereld, vooral Noord- en Zuid-Amerika, Zuid-Afrika, Australië en Nieuw-Zeeland.

Productie (vinificatie)

Het proces van wijnbereiding noemt men vinificatie.

• Rode wijn: wordt gemaakt van blauwe druiven. Na kneuzing van de druiven vergist het druivensap samen met de schillen, steeltjes en pitten tot wijn. In de schil zit de natuurlijke rode kleurstof. De intensiteit van de kleur wordt mede bepaald door de tijd waarin de schil in de most aanwezig is.
• Witte wijn: kan zowel van witte als van blauwe druiven worden gemaakt. Alleen het druivensap, waarin geen kleurstoffen zitten, wordt vergist.
• Rosé wijn: wordt, net als rode wijn, gemaakt van blauwe druiven, met als verschil dat de schillen na een bepaald aantal uren, van de most worden gescheiden: zo kan de schil maar een beperkte hoeveelheid kleurstof afgeven.
• Mousserende wijn: dit is wijn waarbij het koolzuur van een tweede gisting in de wijn achterblijft.