Bedrading verbindt verschillende passieve en actieve)onderdelen met elkaar. Daarbij is het belangrijk dat de signalen over de draden elkaar niet te veel beïnvloeden en zeker zo belangrijk is dat er rekening wordt gehouden met de belastbaarheid en dus geen grote opwarming plaatsvind.
Wisselende spanningen op en stromen door geleiders induceren overeenkomstige signalen in andere geleiders in de buurt. Om ongewenste storingen te minimaliseren moeten grote storingsbronnen op afstand gehouden worden en/of gevoelige signaaldraden moeten worden afgeschermd.
Heel gevoelige schakelingen en omgekeerd zware schakelende onderdelen worden daarom waar mogelijk in aparte geaarde en gesloten metalen kasten gebouwd.
| AWG | Dia | Piek | Cont |
|---|---|---|---|
| # | mm | Amp | Amp |
| 10 | 2,6 | 55 | 15 |
| 12 | 2,0 | 41 | 9,3 |
| 14 | 1,6 | 32 | 5,9 |
| 16 | 1,3 | 22 | 3,7 |
| 18 | 1,0 | 16 | 2,3 |
| 20 | 0,8 | 11 | 1,5 |
| 22 | 0,6 | 7,0 | 0,9 |
| 24 | 0,5 | 3,5 | 0,58 |
| 26 | 0,4 | 2,2 | 0,36 |
| 28 | 0,3 | 1,4 | 0,23 |
De maximale stroom voor courante geïsoleerde koperdraden is in bijgaande tabel te zien. Een draaddikte wordt in de electronica vaak in AWG (American Wire Gauge) aangegeven. De tabel geeft het verband tussen de AWG, de draaddikte en de belastbaarheid (bij piek en continu).
Onbedoelde kortsluiting tussen onderdelen en bedrading moet natuurlijk worden vermeden en daarom zijn doorgaans alle draden met een plastic mantel geïsoleerd en alleen aan de uiteinden verbonden. Ook die verbindingen moeten zo moeilijk mogelijk aanraakbaar zijn. Schakelingen met spanningen boven de 42 Volt moeten worden geaard of dubbel geïsoleerd worden uitgevoerd.
Waar schakelingen meer dan slechts enkele onderdelen bevat en ook meerdere keren moet worden gebouwd, loont het zich al gauw een "printed circuit" te (laten) ontwerpen.
Hierbij worden de koperdraden vervangen door koperen sporen op een isolerende onderlaag. Hierbij worden doorgaans glasvezelversterkte epoxy-platen aan beide zijden voorzien van een dunne koperlaag gebruikt waaruit, door weg etsen van overtollig koper, het gewenste bedradingspatroon wordt gevormd. Dit proces is zeer sterk geautomatiseerd, van ontwerp tot zelfs het plaatsen en solderen van de onderdelen.
De elektronicus beperkt zich dan tot het tekenen van het schema aan de computer en het opsturen hiervan naar een "printfabriek" en enkele dagen later komen de eventueel complete schakelingen retour.